U coraz większej liczby dzieci rozpoznawane są zaburzenia integracji sensorycznej, problemy z równowagą czy koordynacją ruchową. Mogą one także współwystępować z innymi chorobami lub zaburzeniami rozwojowymi. Miejscem umożliwiającym skuteczną, profesjonalną i bezpieczną terapię jest sala integracji sensorycznej. Jak wygląda i do czego służy?
Jak wygląda sala integracji sensorycznej?
Sala integracji sensorycznej pod pewnymi względami przypomina salę gimnastyczną – są tutaj materace, drabinki i przyrządy do ćwiczeń. Jest jednak również wyposażona w nieco bardziej specjalistyczne sprzęty umożliwiające terapię integracji sensorycznej (SI). W sali możemy znaleźć rozmaite huśtawki, bujaki, równoważnie, deski równoważne, trampoliny, trapez, schody, podwieszane worki, hamaki, duże i mniejsze piłki, klocki, maty sensoryczne z różnymi powierzchniami służące do stymulacji stóp oraz deskorolki czy zabawki. Na ścianach mogą być zawieszone pionowe panele sensoryczne o różnorodnych fakturach stymulujące dotyk dziecka. Do często wykorzystywanych akcesoriów należą także klocki służące do utrzymywania równowagi lub kołdry obciążeniowe. Bardzo ważne jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa, dlatego na sali znajdują się materace zaś dziecko ćwiczy zawsze pod czujnym okiem terapeuty. Sala powinna być wykończona w stonowanych barwach i nieco przyciemniona tak, aby dzieci nie były rozpraszane bodźcami płynącymi z zewnątrz i mogły w pełni skupić się na prowadzonej terapii.
Do czego służy sala integracji sensorycznej i dla kogo jest przeznaczona?
Sala służy do przeprowadzania terapii zaburzeń integracji sensorycznej, poprawnego odbioru zmysłów i porządkowania bodźców, które dziecko odbiera za pomocą zmysłów. Terapia może przybierać rozmaite formy w zależności od indywidualnego rozpoznania i konkretnych potrzeb dziecka – rozbudzania zmysłów (gdy dziecko jest mało aktywne fizycznie, ma trudności z utrzymaniem równowagi lub koordynacji) lub ich wyciszania (gdy dziecko jest nadpobudliwe, ma ADHD). Terapia może być z powodzeniem prowadzona również u dzieci z autyzmem, zespołem Downa, MPD (mózgowym porażeniem dziecięcym), zaburzeniami koordynacji ruchowej, wzmożonym napięciem mięśniowym, niewłaściwą motoryką, opóźnieniem mowy, nadwrażliwością lub podwrażliwością. Ćwiczenia pomogą również usprawnić funkcje poznawcze i rozwój zmysłów.
Przebieg terapii
Terapia zaburzeń integracji sensorycznej jest prowadzona poprzez rozmaite ćwiczenia, masaże i aktywności fizyczne, często w formie zabaw. Przebieg rehabilitacji ustalany jest indywidualnie w zależności od indywidualnych zaburzeń i potrzeb każdego dziecka. Podczas terapii wykorzystuje się rozmaite przyrządy i akcesoria mające za zadanie dostarczać maluchowi odpowiednich doznań sensorycznych. Podopieczny ćwiczy w stroju gimnastycznym i na boso. Najczęściej trening składa się z takich elementów jak:
- ćwiczenia na huśtawkach czy deskach równoważnych,
- chodzenie po ławkach, kolczastym dywaniku lub drabinkach,
- skakanie na trampolinie i dużych piłkach,
- chodzenie po matach sensorycznych służących do masażu stóp.
W sali możliwe jest także przeprowadzanie ćwiczeń stymulujących wzrok, słuch, dotyk, węch czy smak, a do ich przeprowadzenia wykorzystuje się liczne sensoryczne pomoce. Ważną częścią terapii są również masaże, wykonywane z użyciem akcesoriów takich jak szczotki, gąbki czy małe piłeczki z kolcami. Ich głównym celem jest stymulacja układu proprioceptywnego poprzez właściwe dociskanie punktów na ciele.
Dodaj komentarz